Πριν λίγες μέρες έπεσαν στα χέρια μου φωτογραφίες μιας εκδρομής που πραγματοποιήθηκε δεκαπέντε χρόνια πριν(!!). Πότε περασαν δεκαπέντε χρόνια; Τέτοιες μέρες 26 μαθητές του Γυμνασίου Κάτω Αχαΐας και 8 συνοδοί αναχωρούσαμε για ένα 9ήμερο οδικό ταξίδι στην Νότια Γερμανία (Βαυαρία) μέσω Ιταλίας και Αυστρίας. Το ταξίδι ήταν εκπαιδευτικό με πολιτιστικό και περιβαλλοντικό χαρακτήρα, αφού μέρος έπαιρνε η περιβαλλοντική ομάδα του σχολείου καθώς και η θεατρική, η οποία εκείνη την χρονιά παρουσίαζε την «Ιφιγένεια εν Ταύροις» του Ευριπίδη. Θα παροσυσιαζόταν το έργο αυτό σε 2 γερμανικά σχολεία αλλά θα είχαμε και την ευκαιρία να επισκεπτούμε τόπους περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος. Σκέφτηκα λοιπόν 15 χρόνια μετά να βάλω σε μια σειρά τις φωτογραφίες, τα αναμνηστικά φυλλάδια και τις αναμνήσεις μου και να καταγράψω το πρόγραμμα και τις εμπεριές εκείνων των ημερών. Πολύτιμη βοήθεια σε αυτή την κίνηση ήταν η παραχώρηση του τότε γυμνασιάρχη μας κου Χαλκιόπουλου, φωτογραφιών καθώς και του προσωπικού του ημερολογίου από την εκδρομή εκείνη. Ελπίζουμε λοιπόν να σας αρέσει αυτό το ταξίδι στην Ευρώπη αλλά και πίσω στον χρόνο!*
Τρίτη 3 Ιουλίου 2001
Αναχωρήσαμε από την Κάτω Αχαΐα περίπου 18:00 για το παλιό λιμάνι της Πάτρας όπου και επιβιβαστήκαμε στο πλοίο Super Fast 6. Το πλοίο θα αναχωρούσε για την Ancona της Ιταλίας στις 21:00 και η άφιξή μας θα ήταν περίπου 18 ώρες μετά. Μπαίνοντας στο πλοίο εντυπωσιαστήκαμε από το καινούργιο τότε καράβι και αφού τακτοποιηθήκαμε στις καμπίνες μας, κάναμε ατέλειωτες βόλτες εν πλω εξερευνώντας το.
Τέταρτη 4 Ιουλίου 2001
18 ώρες μετά πλησιάζοντας την Ancona, βγήκαμε στο κατάστρωμα για να δούμε την ξένη χώρα στην οποία θα αποβιβαζόμασταν! Για μένα, όπως και για τα περισσότερα παιδιά, ήταν το πρώτο ταξίδι στο εξωτερικό και αυτή ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία. Πλησιάζοντας όλο και πιο πολύ στο λιμάνι, η πόλη έμοιαζε πολύ εντυπωσιακή αν και θύμιζε πολύ την οικεία σε εμάς αρχιτεκτονική των Επτανήσων. Θυμάμαι φεύγοντας από το λιμάνι πόσο εντύπωση μου έκαναν εκείνη την πρώτη φορά στο εξωτερικό, οι πινακίδες σε μια άλλη γλώσσα που (τότε) δεν καταλάβαινα και πόσο χάρηκα όταν είδα σε μια πινακίδα γραμμένη στα ελληνικά την λέξη «εισιτήρια». Βγαίνοντας πια από την πόλη, κατευθυνθήκαμε βόρεια, μιας και τελικός προορισμός του ταξιδίου μας ήταν η Γερμανία και το βαυαρικό χωριό Bogen όπου θα φτάναμε την επόμενη μέρα! Η πρώτη μας προγραμματισμένη στάση λοιπόν ήταν η ιταλική πόλη Bologna, περίπου δυόμιση ώρες μακριά. Στη διαδρομή, προχωρώντας με το λεωφορείο μας στην Autostrada Adriatica, θυμάμαι να βλέπουμε από το παράθυρο ατέλειωτες εκτάσεις με ηλιοτρόπια. Φτάσαμε στη Bologna το βραδάκι! Περπατώντας όλοι μαζί, περνώντας από όμορφα κτίρια σε όλες τις αποχρώσεις της ώχρας και παλιά χαριτωμένα φανάρια με “Alt” και “Avanti” φτάσαμε στο κέντρο της πόλης και την Piazza Maggiore ή del Nettuno με το ομώνυμο άγαλμα-σιντριβάνι, το παλάτι του βασιλιά Enzo και την βασιλική του San Petronio. Εκεί χωριστήκαμε και δώσαμε ραντεβού στο ίδιο σημείο μετά από 3 ώρες. Η αλήθεια είναι πως δεν απομακρυνθήκαμε ιδιαίτερα μιας και φοβόμασταν λίγo.
Παρότι η πλατεία ήταν γεμάτη με κόσμο ως αργά λόγω καλοκαιριού, υπήρχαν αρκετά σκοτεινά σημεία, όπως το μνημείο στην μνήμη όσων σκοτώθηκαν στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο από τους Ναζί. Το μνημείο ήταν ουσιαστικά ατομικές φωτογραφίες όσων είχαν σκοτωθεί και κάλυπταν έναν ολόκληρο τοίχο της πλατείας. Πραγματικά ανατριχιαστικό! Προσπαθώντας να συνεννοηθούμε σε ελληνοαγγλικά (στην Ιταλία!!) φάγαμε οι περισσότεροι σε ένα McDonalds στην γωνία της πλατείας. Έπειτα χαζέψαμε μερικές βιτρίνες με παπούτσια και παρακολουθήσαμε μια ομάδα παιδιών να χορεύει break dance σε μια στοά. Έχοντας πάρει μια πολύ μικρή γεύση Ιταλίας, επιστρέψαμε στο λεωφορείο και συνεχίσαμε το ταξίδι μας προς τα βόρεια και την Γερμανία μέσω φυσικά της Αυστρίας. Επόμενη στάση μας θα ήταν το επόμενο πρωινό το Μόναχο, το οποίο βρισκόταν περίπου 6 ώρες μακριά μας!
Πέμπτη 5 Ιουλίου 2001
Το ξημέρωμα περάσαμε τα σύνορα Ιταλίας-Αυστρίας και νωρίς το πρωί περνούσαμε τις γέφυρες του αυστριακού αυτοκινητόδρομου, βλέποντας κάτω τα γραφικά χωριουδάκια στις καταπράσινες πλαγιές. Φοβερή διαδρομή, χαρακτηριστικό τοπίο της αυστριακής εξοχής που θα μου μείνει αξέχαστο. Λίγο αργότερα φτάσαμε στην βαυαρική πρωτεύουσα, το Μόναχο! Περπατήσαμε όλοι μαζί πάλι ως το κέντρο όπου χωριστήκαμε για μερικές ώρες. Η πόλη, αν και μεγάλη, όμορφη και περιποιημένη.
Στις 12:00 περίπου αναχωρήσαμε για τον τελικό μας προορισμό, το χωριό Bogen της Βαυαρίας και την πανσιόν Ferienpension Sandl στο Brandlberg. Η μικρή αυτή πανσιόν βρισκόταν σε ένα λόφο έξω από το χωριό με όμορφη θέα.
Στις 20:00 είχαμε συνάντηση και την πρώτη γνωριμία με την γερμανική ομάδα σε ένα ελληνικό εστιατόριο με τα χαρακτηριστικά καδράκια με την Σαντορίνη κτλ. Μέχρι τώρα η διαδρομή μας ήταν αυτή.
Παρασκευή 6 Ιουλίου 2001
Αφού πήραμε το πρωινό μας με τα μικρά χαρακτηριστικά γερμανικά ψωμάκια (Brötchen) γύρω στις 07:30, αναχωρήσαμε για το Veit-Höser Gymnasium, το γυμνάσιο της περιοχής όπου θα δίναμε την πρώτη μας παράσταση «Ιφιγένεια εν Ταύροις» του Ευριπίδη. Φτάνοντας στο σχολείο, αντικρίσαμε ένα φοβερό κτίριο με συγχρονες εγκαταστάσεις και εντύπωση μας έκανε το ότι πολλοί μαθητές λόγω της υψηλής θερμοκρασίας και της ηλιόλουστης μέρας-για τα δεδομένα της Γερμανίας- περπατούσαν ξυπόλητοι στο προαύλιο του σχολείου.
Δώσαμε την παράσταση στα ελληνικά και ένας γερμανός καθηγητής ο οποίος ήξερε την γλώσσα μας, έκανε παράλληλη μετάφραση στα γερμανικά!
Στην συνέχεια συζητήσαμε με την αντίστοιχη ομάδα του γερμανικού σχολείου και μάθαμε πως ο Γκαίτε έχει γράψει ανάλογο έργο αλλά με διαφορετικό τέλος. Ο Θόας αφήνει την Ιφιγένεια να φύγει γιατί καταλαβαίνει το δράμα της. Η ύπαρξη του «από μηχανής θεού», μονοπώλησε την συζήτηση.
Στην συνέχεια επισκεπτήκαμε την γραφική πόλη Regensburg, την πιο παλιά πόλη που διασχίζει ο Δούναβης. Πολύ όμορφη πόλη, με τον εντυπωσιακό γοτθικό καθεδρικό ναό του Αγίου Πέτρου να δεσπόζει. Κάναμε βόλτα με το ποταμόπλοιο στον Δούναβη και η γερμανική ομάδα μας εξήγησε την εμπορική σημασία του ποταμού που διατρέχει την πόλη. Από εκεί έστειλα τις πρώτες μου κάρτποστάλ από το εξωτερικό.
Το απόγευμα, έχοντας επιστρέψει στο Bogen, στο χωριό που μας φιλοξενούσε, παρακολουθήσαμε την παρέλαση του τοπικού φεστιβάλ μπύρας. Μικροί και μεγάλοι ντυμένοι με παραδοσιακές στολές, συνόδευαν άρματα γεμάτα βαρέλια μπύρας τα οποία έσερναν άλογα.
Το βράδυ επισκεφτήκαμε το χώρο όπου έγινε το φεστιβάλ μπύρας! Σαν παιδιά που ήμασταν, διασκεδάσαμε σε ένα λούνα πάρκ που είχε στηθεί για την γιορτή, απολαύσαμε παραδοσιακούς γερμανικούς χορούς και τοπικά φαγητά που μας σέρβιραν γυναίκες ντυμένες με παραδοσιακές στολές.
Σάββατο 7 Ιουλίου 2001
Το Σάββατο πρωί αναχωρήσαμε για το Βαυαρικό Δάσος μαζί με την γερμανική ομάδα. Στο δρόμο κάναμε μια στάση για επίσκεψη στην βιοτεχνία κρυστάλλων Glashütte Eisch. Εκεί οι υπεύθυνοι μας έδειξαν την διαδικασία κατασκευής γυάλινων αντικειμένων, φτιάχνοντας μας ένα ποτήρι και ένα διακοσμητικό γυάλινο αλογάκι.
Συνεχίσαμε και γύρω στις 12:00 φτάσαμε στο περιβαλλοντικό κέντρο Hans-Eisenmann Haus, όπου ξεναγηθήκαμε στους εκθεσιακούς χώρους, κοιτάξαμε φύλλα μέσα από μικροσκόπια, είδαμε την ανακύκλωση των φύλλων με τους απαραίτητους αποικοδομητές, τη μελέτη της ηλικίας των δέντρων, τον τρόπο αναγέννησης του δάσους κ.α. Έπειτα παίξαμε στο δάσος με μια τεράστια τραμπάλα από κορμό δέντρου και ξεκινήσαμε τον περίπατό μας μέσα στο Εθνικό Πάρκο του Βαυαρικού Δάσους. Κατά μήκος ενός ατέλειωτου μονοπατιού υπήρχαν μεγάλες εκτάσεις φραγμένες όπου ζούσαν τα διάφορα ζώα του Βαυαβαρικού Δάσους, χωρίς να περιορίζονται στα συνηθισμένα κλουβιά αλλά και χωρίς να είναι ελεύθερα. Κάνοντας υπομονή και ησυχία, είδαμε λίγκα, λύκο και βίσονες.
Τα πουλιά ήταν σε περισσότερο περιορισμένο χώρο, οπότε και τα παρατηρήσαμε πιό εύκολα. Είδαμε κουκουβάγιες, γύπες και άλλα λιγότερο γνωστά. Το δάσος, το οποίο φτάνει ως τα σύνορα με την Τσεχία, ήταν ατέλειωτο γεμάτο οξιές, πεύκα και έλατα.
Το απόγευμα πια αναχωρήσαμε με το λεωφορείο -συνεχίζοντας μέσα στο δάσος- για το Χωριό Διακοπών Νεολαίας Salvador-Allende Haus όπου θα φιλοξενούμασταν το βράδυ εκείνο. Το μέρος αυτό ήταν στην ουσία μια κατασκήνωση με περιβαλλοντικό και αθλητικό χαρακτήρα. Φτάσαμε την ώρα που ξέσπασε καταιγίδα με κευραυνούς, βροχή και χαλάζι. Ο ουρανός και το δάσος είχαν γίνει ένα μαύρο σύνολο. Τότε ένας Γερμανός μας εξήγησε ότι οι ντόπιοι ονομάζουν το μέρος «το τέλος του κόσμου», είτε για το μαύρο εκείνο χρώμα που επικρατεί συχνά, είτε γιατί πίσω από τα βουνά αρχίζει η Τσεχία.
Η βροχή συνεχιζόταν και εμείς τακτοποιηθήκαμε στους ξενώνες. Κάθε κοιτώνας είχε από 3 κουκέτες όπου φιλοξενούνταν 6 παιδιά. Έπειτα περάσαμε στην τραπεζαρία, όπου Έλληνες και Γερμανοί χωριστήκαμε σε ομάδες. Άλλοι σέρβιραν, άλλοι μάζευαν τα πιάτα και άλλοι τα έπλεναν. Άλλωστε ήμασταν σε μια κατασκήνωση και έπρεπε να ακολουθήσουμε κάποιους κανόνες. Το φαγητό ήταν λιτό και ίσως μερικά παιδιά θυμούνται ακόμα ένα σκούρο κόκκινο τσάι το οποίο είχε μια όχι και τόσο ωραία γεύση!
Γύρω στις 21:00 η βροχή σταμάτησε και αφού ήταν ακόμα μέρα ξεναγηθήκαμε στους χώρους. Η καταστήνωση είχε μια τεράστια πισίνα, ανοικτούς και κλειστούς χώρους άθλησης και τριγύρω μόνο δάσος! Έλληνες και Γερμανοί μαθητές βρήκαμε την ευκαιρία να συναγωνιστούμε σε πινγκ πόνγκ, μπάτμιγκτον(προσωπικά εκεί έμαθα πρώτη φορά για αυτό το άθλημα) και χορό!
Κυριακή 8 Ιουλίου 2001
Στις 8 ξυπνήσαμε και πήραμε πρωινό, όμως ο προγραμματισμένος περίπατος στο δάσος ακυρώθηκε λόγω της βροχής που συνεχιζόταν. Έτσι είχαμε χρόνο για συζήτηση με μαθητές και καθηγητές για το δάσος και γενικότερα το περιβάλλον. Άλλωστε η εκδρομή μας αυτή είχε πολιτιστικό αλλά και περιβαλλοντικό χαρακτήρα! Τα σημαντικότερα συμπεράσματα-διαπιστώσεις της συζήτησης αυτής ήταν το ότι η Γερμανία είναι μια καταπράσινη χώρα, σε αντίθεση με την Ελλάδα που το καλοκαίρι επικρατεί το χρυσόξανθο χρώμα. Έτσι για εμάς είναι πιο πιθανή μια φωτιά ένω στην Γερμανία με τόση υγρασία όχι. Ένα βασικό πρόβλημα όμως της Γερμανίας -λόγω των πολλών εργοστασίων- που δεν το συναντάμε στην Ελλάδα, είναι η όξινη βροχή που καταστρέφει και ξεραίνει τα δέντρα. Το πρόβλημα αυτό συναντάται σε όλα τα δάση της κεντρικής Ευρώπης.
Στις 13:30, αφού φάγαμε στην καταστήνωση, αναχωρήσαμε για το Passau. Το Passau το οποίο βρίσκεται δίπλα στα σύνορα με την Αυστρία, είναι η πόλη με τα 3 ποτάμια…
Η συνέχεια εδώ!
My map and his backpack 
Να είστε καλά όλοι. Με ταξιδέψετε 15 χρόνια πίσω. Το αξίζετε .
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Να είστε καλά και εσείς που συνεχίζετε τα ταξίδια…αν και αυτό το ταξίδι στην Γερμανία & μπίσω στον χρόνο συνεχίζεται για ακόμα μια φορά!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!