Επισκεφτήκαμε την Ζυρίχη στην επιστροφή μας από την μαγευτική Πράγα! Είχαμε γεμίσει με το παραπάνω από παραμυθένιες εικόνες αλλά είχαμε κλείσει ένα από αυτά τα εισιτήρια που σου έχουμε ξαναγράψει ότι αν τα κλείσεις με ενδιάμεση στάση κάποιων ωρών κερδίζεις χρήμα (μιας και μπορεί να βγει πιο φθηνό), κερδίζεις όμως και εικόνες αφού προλαβαίνεις να δεις έστω και λίγο άλλη μια πόλη!
Φτάσαμε στο αεροδρόμιο γύρω στις 7:30 το πρωί έχοντας μπροστά μας πάνω από 12 ώρες για να πάρουμε μια γεύση από την πόλη της Ζυρίχης! Έχοντας στα χέρια μας έναν ταξιδιωτικό οδηγό της πόλης στα ελληνικά από την συλλογή μας, βγήκαμε στις αφίξεις όπου ακριβώς απέναντι υπάρχει ένα μεγάλο κέντρο πληροφόρησης επισκεπτών της πόλης. Από εκεί προμηθευτήκαμε τον χάρτη της πόλης 🙂 και την κάρτα της Ζυρίχης! Τι είναι η κάρτα αυτή; Δες αναλυτικά στο ZZV ZürichCARD . Εμείς πήραμε την 24ωρη κάρτα αξίας 20 ελβετικών φράγκων, η οποία περιελάμβανε την διαδρομή από και προς το αεροδρόμιο, όλα τα μέσα μαζικής μεταφοράς στην πόλη, το τελεφερίκ, το ποταμόπλοιο, αρκετά μουσεία και εκπτώσεις σε μαγαζιά όλα γραμμένα αναλυτικά στον οδηγό της πόλης που παίρνεις μαζί με την κάρτα. Προσοχή την Δευτέρα τα περισσότερα μουσεία είναι κλειστά και εμείς πήγαμε Δευτέρα, δεν πτοηθήκαμε όμως καθόλου καθώς θα ήμασταν πιο ελεύθεροι στην περιήγησή μας! Το αεροδρόμιο απέχει μόλις 10 λεπτά με το τρένο το οποίο περνά κάθε 5 λεπτά, κάτι που σε ξε-αγχώνει όταν έχεις να γυρίσεις και να προλάβεις πτήση!
Μπήκαμε λοιπόν σε ένα υπέροχο τρένο με μπορντώ βελούδινα καθίσματα (ίσως κάτσαμε και στην 1η θέση) το οποίο σύντομα μας μετέφερε στον τερματικό επιβλητικό σταθμό της Ζυρίχης, ενώ από τα μεγάφωνα ακούγαμε γερμανικά, γαλλικά και αγγλικά. Βγαίνοντας έξω από τον σταθμό θα δεις και εσύ το επιβλητικό άγαλμα του ισχυρού άνδρα των σιδηροδρόμων του 19ου αιώνα, του Alfred Escher.
To map girl εκεί άνοιξε χάρτη και συνεχίσαμε προς την Bahnhofstrasse, εκεί που ήταν κάποτε τα τείχη της πόλης τα οποία κατεδαφίστηκαν περίπου 160 χρόνια πριν. Ο δρόμος αυτός, τον οποίον περπατήσαμε πρωί-πρωί ενώ οι ντόπιοι πήγαιναν στις δουλειές τους, είναι o 3ος πιο ακριβός δρόμος του κόσμου! Μπορεί να μην είναι από χρυσάφι αλλά κάτω από αυτόν τον δρόμο ,όπου βρίσκονται τα πιο ακριβά μαγαζιά της πόλης, βρίσκονται τα τραπεζικά θυσαυροφυλάκια της Ζυρίχης τα οποία είναι γεμάτα με χρυσό! Στον δρόμο αυτό , απ’οπου περνά και το τραμ, συναντήσαμε το άγαλμα του πρωτοπόρου εκπαιδευτικού Johann Heinrich Pestalozzi.
Συνεχίσαμε κάνοντας στάση μόνο σε βιτρίνες! Μόλις φτάσαμε στην οδό Augustinergasse (για την ακρίβεια gasse στα γερμανικά σημαίνει δρομάκι) στρίψαμε αριστερα για να χαθούμε στα στενά δρομάκια με τα όμορφα πολύχρωμα κτίρια και τα περίτεχνα μπαλκόνια της γειτονιάς αυτής.
Συνεχίσαμε ανεβαίνοντας στο δρομάκι Widder ώσπου βγήκαμε μπροστά στο ομώνυμο ξενοδοχείο και στο όμορφο συντιβάνι των Αμαζόνων της πιο κάτω φωτογραφίας. Εκεί ξεκινά και ο παράλληλος δρόμος της Bahnhofstrasse, η Rennweg με τα όμορφα μαγαζιά, την οποία αν έχετε χρόνο αξίζει να την περπατήσετε.
Εμείς συνεχίσαμε την Strehlgasse για να βγούμε στο ποτάμι και την Rathausbrücke. Στα αριστερά μας συναντήσαμε τα σκαλιά που οδηγούν στον λόφο Lindenhof από όπου μπορείς να δεις την πόλη αλλά εμείς θα την βλέπαμε από αλλού οπότε συνεχίσαμε.
Στον δρόμο συναντήσαμε πολύ όμορφα μαγαζία με ρούχα, αξεσουάρ, παπούτσια αλλά και τα χαρακτηριστικά ρολόγια με τους κούκους. Aγαπημένο του mapgirl ( θα το δείτε στις 2 πιο κάτω φωτογραφίες) το κατάστημα EnSoie, ένα οικογενειακό brand & ατελειέ γεμάτο χρώματα, στην καρδία της παλιάς πόλης της Ζυρίχης!
Στο παρακάτω κατάστημα παπουτσιών με το ελληνικό όνομα «monadico» είδαμε αυτό το πρωτότυπο προστατευτικό κάλυμμα παπουτσιών -μάλλον για την βροχή- σε πορτοκαλί για να φτάνεις στην δουλειά αψεγάδιαστος! Μας έκανε εντύπωση οπότε και το φωτογραφίσαμε. Η τιμή του 98 ελβετικά φράγκα δηλαδή περίπου 90 ευρώ παρακαλώ!
Ήταν ακόμα νωρίς όταν κατηφορίζοντας την Strehlgasse βγήκαμε στην Weinplatz (πλατεία του κρασιού) και το Hotel zum Storchen (ξενοδοχείο των πελαργών) δίπλα στο ποτάμι Limmat που διασχύζει την πόλη της Ζυρίχης. Εκεί βρίσκεται και η Rathausbrücke (η γέφυρα του δημαρχείου) με το καρουσέλ, μια από τις γέφυρες που εννόνει τις δύο πλευρές της πόλης. Στο σημείο αυτό σου τραβά την προσοχή ένας μεγάλος πελαργός στην γωνία του ξενοδοχείου καθώς και o ναός Grossmünster στην απέναντι όχθη του ποταμού τον οποίο θα επισκεπτόμασταν αργότερα.
Αφού κάναμε μια μικρή παράκαμψη, καθώς δεν μπορείς να συνεχίσεις μπροστά στο ξενοδοχείο zum Storchen του οποίου η τζαμαρία φτάνει ως το ποτάμι, βγήκαμε πάλι στην οδό Wühre, φτάνοντας στην γέφυρα Münsterbrücke και κατεβάινοντας τα σκαλάκια αριστερά. 
Αν αγαπάτε το τσάι αξίζει μια στάση στο Teehaus Wühre, με τσάι από τις 7 θάλασσες όπως γράφει και στην όμορφη βιτρίνα του!
Εμείς μπήκαμε και καθίσαμε ακριβώς δίπλα, στο Wühre cafe, μια επιλογή που μας έμεινε αξέχαστη!! Καθίσαμε στο γωνιακό τραπεζάκι πίσω-πίσω αριστερά, παραγγείλαμε πρωινό για 2 στην ευγενική κυριούλα που μας εξυπηρέτησε και μείναμε να απολαμβάνουμε την κλασσική μουσική που έπαιζε και τον κόσμο που περνούσε απέξω με φόντο την απέναντι όχθη!
My map and his backpack 