Εδώ και μερικά χρόνια συνηθίζουμε το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Σεπτεμβρίου, δηλαδή τις Ευρωπαϊκές ημέρες πολιτιστικής κληρονομιάς, να επισκεπτόμαστε ένα αρχαιολογικό χώρο ή ένα μουσείο, μιας και η είσοδος είναι δωρεάν. (Αφορμή ζητάμε!!) Με αφορμή αυτό λοιπόν, πριν 2 χρόνια τότε που ξεκινήσαμε τις δικές μας θεματικές εξορμήσεις, την Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2018 διοργανώσαμε μια εκδρομή που τα είχε όλα!
Ι.Μ. Σεπετού
Ξεκινήσαμε λοιπόν νωρίς το πρωί και φτάσαμε αρχικά στη μονή Σεπετού, την ώρα που η ομίχλη είχε κυκλώσει το μοναστήρι δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα απόκοσμη! Πάνω σε έναν βράχο βρίσκεται ο ναός της Παναγίας Σεπετού ο οποίος χρονολογείται από το 1150-1200 μ.Χ. Εδώ λειτούργησε κρυφό σχολειό και φιλοξενήθηκαν πολλοί μαχητές της επανάστασης. Στο εσωτερικό βλέπεις ότι το βουνό το ίδιο, είναι τμήμα του μοναστηριού, αφού χρησιμεύει σαν τοίχος και η πόρτα αναγκαστικά βρίσκεται στο πλάι αφού από την μία είναι ο βράχος και από την άλλη το κενό. Πανέμορφες εικόνες και μία ωραία ιστορία της μονής, όπως είχε την καλοσύνη να μας την διηγηθεί μία μοναχή. Φυσικά η ματιά μας δεν χόρταινε να χαζεύει και την απίστευτη θέα που χάριζε το μοναστήρι.
Ναός Επικούρειου Απόλλωνα, το πρώτο μνημείο Unesco στην Ελλάδα
Ήρθε η ώρα ωστόσο να αναχωρήσουμε με επόμενο προορισμό έναν από τους ομορφότερους και πιο επιβλητικούς ναούς στην χώρα, αυτόν του Επικούριου Απόλλωνα στις Βάσσες.
Παρότι δεν ήταν η πρώτη φορά που τον επισκεπτόμασταν, με το που τον αντικρίσαμε ο θαυμασμός ήταν έκδηλος στα πρόσωπα μας και στα επιφωνήματά μας αλλά ακόμα περισσότερο όσων συνοδεύαμε και το έβλεπαν για πρώτη φορά! Και όχι άδικα αφού αυτό το αριστούργημα που υψώνεται στα 1.130 μέτρα στο βραχώδες και άγριας ομορφιάς τοπίο των Βασσών σου κόβει την ανάσα. Ο Επικούριος Απόλλωνας, ανεγέρθηκε το δεύτερο μισό του 5ου αιώνα π.Χ. πιθανότατα από τον Ικτίνο, ενώ έγινε το πρώτο μνημείο στην Ελλάδα που εντάχθηκε στον κατάλογο μνημείων παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO το 1986. Οι διαστάσεις του είναι 39,87 μέτρα μήκος και 16,14 μέτρα πλάτος και είναι ναός δωρικού ρυθμού δίστηλος. Για την κατασκευή του έχει χρησιμοποιηθεί ασβεστόλιθος ενώ για κάποια μέρη της οροφής χρησιμοποιήθηκε μάρμαρο.
Στον ναό έχει τοποθετηθεί εδώ και πολλά χρόνια , ειδικό στέγαστρο, το οποίο τον προστατεύει από τις άγριες καιρικές συνθήκες της περιοχής, και αυτό θα απομακρυνθεί με την αποπεράτωση των απαραίτητων εργασιών.
Ανδρίτσαινα η αρχόντισσα
Φεύγοντας από τον αριστουργηματικό ναό, κατευθυνθήκαμε προς την Ανδρίτσαινα. Ο καιρός βοήθησε στην δημιουργία μίας καταπληκτικής ατμόσφαιρας, αφού η όμορφη μελαγχολία του, ταίριαζε απόλυτα με τα πλακόστρωτα σοκάκια και τα κτίσματα της κωμόπολης η οποία είναι χτισμένη στις πλαγιές του όρους Λυκαίου. Η Ανδρίτσαινα διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο κατά την ελληνική επανάσταση, ενώ τα στρατεύματα του Ιμπραήμ το 1826 κατέστρεψαν το μέρος.
Αρχίσαμε να βαδίζουμε δίπλα στα παλαιά αρχοντικά και φτάσαμε στην πλατεία με την Μεγάλη Βρύση και τα ψηλά δέντρα. Η Μεγάλη ή Τρανή βρύση θεωρείται μια από τις παλαιότερες αν όχι η παλαιότερη βρύση του Μοριά δηλαδή της Πελοποννήσου. Αφού ήπιαμε λίγο νερό από την περίφημη βρύση, ανεβήκαμε στο διπλανό δρομάκι για το ραντεβού που είχαμε κανονίσει. Το ραντεβού ήταν μια αναπάντεχη έκπληξη για όλους: το Λαογραφικό μουσείο της κωμόπολης το οποίο ιδρύθηκε το 1981 από τον εξωραϊστικό σύλλογο γυναικών.
Με διαφορά το ομορφότερο λαογραφικό μουσείο που έχουμε επισκεφθεί. Στεγασμένο στο αρχοντικό του Γεωργίου Κανελλόπουλου, οι τρεις όροφοι έχουν περισσότερα από 4.000 εκθέματα τα οποία καλύπτουν την περίοδο 1832-1932.
Παραδοσιακές στολές, φορέματα, έπιπλα εποχής, ολόκληρα νοικοκυριά, περιοδικά εποχής, υφαντά και ότι βάζει ο νους σου ότι μπορεί να έχει ένα αρχοντικό μαρτυρούν ότι το «χωριό» αυτό κάποτε άνθισε και πως εδώ έμεναν επιφανείς πολίτες. Το μουσείο είναι δωρεάν, αλλά αν θες φεύγοντας μπορείς να αφήσεις κάτι για τον σύλλογο που δημιούργησε και συντηρεί το αρχοντικό.
Αναχωρώντας από το αρχοντικό κατευθυνθήκαμε προς την πλατεία Αναγνωστοπούλου, όπου καθίσαμε για φαγητό, ενώ η βροχή μας έκλεινε το μάτι. Εδώ να σου προτείνουμε να κάτσεις για φαγητό στις Συνταγές Μαγειρικής απέναντι από τον πλάτανο. Αφού γευτήκαμε τα νόστιμα ντόπια πιάτα, κάναμε μία τελευταία βόλτα στην όμορφη πέτρινη κωμόπολη. Βγαίνοντας από την Ανδρίτσαινα συναντήσαμε και την Δημόσια Ισορική Βιβλιοθήκη Ανδρίτσαινας ή «Νικολοπούλειο» όπως είναι γνωστή. Κυριακή ήταν κλειστά αν βρεθείτε όμως καθημερινή αξίζει μια επίσκεψη. Πρόκειται για μία από τις σημαντικότερες, ιστορικότερες και πλουσιότερες βιβλιοθήκες της χώρας. Η παρουσία ενός τέτοιου κοσμήματος, σε έναν ορεινό και σχετικά απομονωμένο τόπο, χαρίζει αίγλη και ιδιαίτερη υπερηφάνεια στην Ανδρίτσαινα και την καθιστά, δικαίως, πνευματική πολίχνη της περιοχής.
Καρύταινα ή Τολέδο της Ελλάδος
Το μικρό χωριό των 232 μόνιμων κατοίκων, διακρίνεται για τον μεσαιωνικό της χαρακτήρα που της προσδίδουν τα σπίτια της, το κάστρο, και οι εκκλησίες βυζαντινού ρυθμού ενώ έχει αναγνωρισθεί ως παραδοσιακός οικισμός.
Η Καρύταινα αναφέρεται για πρώτη φορά τον 13ο αιώνα μ.Χ, κατά τη διάρκεια της Φραγκοκρατίας στην Ελλάδα. Την περίοδο αυτή υπήρξε πρωτεύουσα μίας από τις βαρωνίες των Φράγκων. Το 1461 κατακτήθηκε από τους Οθωμανούς μέχρι και την απελευθέρωση της το 1821. Επίσης το μικρό αλλά με πλούσια ιστορία χωριό, χρησιμοποιήθηκε από τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη το 1826, ως ορμητήριο κατά του Ιμπραήμ και, συγκεκριμένα το κάστρο του τόπου, ενώ εκεί βρήκαν καταφύγιο πολλά γυναικόπαιδα. Μετά από πολλές φάσεις και αναδιαρθρώσεις ανά τα χρόνια, η Καρύταινα τελικά το 2011 αποτέλεσε μόνιμα κομμάτι του δήμου Μεγαλόπολης.
Η γλυκιά, πανέμορφη μικρή Καρύταινα έχει χαρακτηρισθεί από τον Νίκο Καζαντζάκη Τολέδο της Ελλάδας και, όχι άδικα. Χτισμένη σε ένα λόφο με το κάστρο της και από κάτω το ποτάμι να την κυκλώνει, θυμίζει το ισπανικό Τολέδο ενώ ξεχωρίζει από μακριά. Κύριο αξιοθέατο το κάστρο της, το οποίο έχει 110 μέτρα μήκος και πλάτος 40 μέτρα.
Επίσης πανέμορφο είναι το μονότοξο γεφύρι χτισμένο το 1880, το οποίο περνά πάνω από τον Αλφειό ο οποίος ρέει κοντά στο χωριό. Το γεφύρι, κάτι μπορεί να σου θυμίζει, αν ποτέ χρησιμοποίησες δραχμές, καθώς είναι αυτό που απεικονιζόταν στο πεντοχίλιαρο. Φαίνεται στην φώτο παρακάτω, μαζί με το σπίτι που λέγεται πως έμεινε κάποτε ο Κολοκοτρώνης.
Αυτό που μας έκανε άριστη εντύπωση, είναι ότι πουθενά στο μέρος δεν βρήκαμε σκουπιδάκι ούτε για δείγμα. Επειδή ατυχώς, αυτό δεν ισχύει για όλη την χώρα, θα πρέπει να το τονίζουμε όταν το συναντάμε. Πραγματικά η παιδεία των ανθρώπων φαίνεται παντού, διατηρώντας την πατρίδα τους πεντακάθαρη.
Στην Καρύταινα υπάρχουν πολλές αξιόλογες εκκλησίες, όπως ο Άγιος Νικόλαος και η Παναγία του κάστρου, ξεχωριστό αξιοθέατο όμως αποτελεί ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου στην κεντρική πλατεία με το υπέροχο καμπαναριό. Η εκκλησία φιλοξενεί επίσης το ευαγγέλιο του Κολοκοτρώνη και τον περίτεχνο κεντητό επιτάφιο, τον οποίο έφτιαξαν Ρωσίδες καλόγριες στο χέρι και στάλθηκε σαν δώρο από την Οδησσό στην Καρύταινα.
Γεμάτοι εικόνες που γαληνεύουν την ψυχή και το νου, και αφού ήπιαμε τον καφέ μας και σπιτική καρυδόπιτα (σου προτείνουμε το καφέ Άρκτος), επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο για να αναχωρήσουμε από το μικρό χωριό της Γορτυνίας. Με το που ξεκίνησε το λεωφορείο, οι ουρανοί άνοιξαν και μία πολύ δυνατή μπόρα άρχισε να πέφτει, λες και ο καιρός περίμενε να αποχωρήσουμε για να μας αποχαιρετίσει με τον δικό του τρόπο αλλά και να μην μας χαλάσει τα σχέδια.
Είτε όλα μαζί, είτε μερικά από αυτά, είτε ένα κάθε φορά, οπωσδήποτε τα τέσσερα μέρη για τα οποία σου μιλήσαμε, να τα βάλεις άμεσα στην ταξιδιωτική σου λίστα. Θα σε αποζημιώσουν και με το παραπάνω.
Εμείς θα ξαναπάμε στις 28/10, μέρα που θα είναι και πάλι δωρεάν οι αρχαιολογικοί χώροι, είσαι μέσα; Αυτή τη φορά θα πάμε και στην Αγία Φωτεινή Μαντίνειας την ώρα που πέφτει ο ήλιος, έχει δει ποτέ φώτο; θα πάθεις πλάκα!! Ρίξε μια ματιά εδώ και στείλε μας μήνυμα αν θες να συμμετέχεις.
Στην κα Βαλή που ήταν τότε μαζί μας και έφυγε τόσο νωρίς.
My map and his backpack 